Proszę państwa - oto Junikorn. Mój nowy współlokator, lubi błyszczeć. Nie ukrywam, że inspirowałam się przyjacielem Riennahery, choć tylko w zakresie pomysłu "jednorożca na ścianę".
Dziękuję szczególnie redakcji Życia Literackiego z roku 1988.
Poza powyższym, nie mam zupełnie nic, naprawdę nic do przekazania. Smutne?
Wszystko mega zacnie, tylko ta Leukonoe :]
wiem, wiem, trzy godziny z Szeją.
ej, ten junikorn trochę diaboliczny jest o.O ale to dobrze.
miał być diaboliczny.